ANNA HERINGER

Heringer, Almanya’nın uzak güneyindeki Bavyera, Laufen’de büyüdü. Avusturya, Linz’deki Sanat ve Endüstriyel Tasarım Üniversitesi’nde mimarlık okudu ve 2004’te mezun oldu. Bangladeş’e olan ilgisi 1997’de orada, özellikle STK Dipshikha’da gönüllü olarak çalışarak bir yıl geçirerek başladı ve burada sürdürülebilir kalkınma hakkında bilgi aldı.

Dış sistemlere bağımlı hale gelmek yerine, her zaman var olan, hazır kaynaklara güvenerek ve bunlardan en iyi şekilde yararlanarak elde edilen en başarılı strateji hakkındaki ana fikrini de burada kurdu.

O zamandan beri ülkeyi yılda en az bir kez ziyaret etti. 2004 yılında “Okul: Bangladeş’te el yapımı” üniversite tezini tamamladıktan sonra, proje üzerinde çalışmaya başladı. Kaynak yaratmaya yardım ettikten sonra, fikirlerini Bangladeş’in Dinajpur bölgesindeki Rudrapur’da uygulamaya başladı. Resmi adı METI Handmade School olan proje, yerel halkın yardımlarıyla gerçekleştirildi. Bölgenin geleneksel yapı malzemeleri olan çamur ve bambudan yararlandılar. Okul, STK Dipshikha için 2006 yılında tamamlandı. Heringer’in diğer projeleri arasında elektrikçiler için bir mesleki eğitim okulu olan ve 2008’de tamamlanan yakındaki DESI (Dipshikha Electrical Skill Enhancement) ve 2010’da inşa edilen Fas’ın Marakeş kentinde Sürdürülebilirlik Eğitim Merkezi bulunmaktadır.

2004’ten bu yana Heringer, hem üniversitelerde hem de konferanslarda geniş çapta konferanslar verdi ve danışmanlık çalışmaları üstlendi. O şimdi Salzburg, Avusturya’da yaşıyor.

Anna Heringer’in çalışmaları New York’ta MoMA, Brüksel’de la Loge, Paris’te Cité d`architecture ve du patrimoine, São Paulo’da MAM, Berlin’de Aedes Gallery ve 2010 Venedik Bienali’nde gösterildi.

Anna Heringer, Çin Halk Cumhuriyeti, Şanghay’ın yaklaşık 500 km güneyinde yer alan Zhejiang Eyaleti, Longquan Belediyesi’nden başlatılacak olan Longquan Uluslararası Bienali (LIB) için bazı yeni heyecan verici binalar tasarladı. LIB, her iki yılda bir düzenlenen, uluslararası itibara sahip mimarların kültürel ve tarihi öneme sahip bir yerde yaşanabilir binalar inşa etmeye davet edildiği bir mimari etkinliktir. Kasım 2013’te açılması planlanan ilk LIB, uluslararası üne sahip on iki mimarı meydan okumaya davet etti.

Projeler

Anna Heringer: DESI Meslek Okulu, Rudrapur, Bangladeş (2006’da tamamlandı)

Heringer, projeleri aracılığıyla yerel zanaatkarlara ve yerel topluluğa geleneksel inşaat yöntemlerini kullanmaları konusunda güven vererek onları geleceğe hazırlamaya çalıştı. Ayrıca, modern mimari yöntemlerin zararlı etkilerinden kaçınarak ekolojik dengeyi korumaya çalışmaktadır. Aslında, Bangladeş projeleri, yerel malzemelerden yararlanarak ve yerel işçilerin becerilerinden yararlanarak, sürdürülebilir binaya yeni bir yaklaşımın açılmasında etkili olarak görülmüştür.

168 öğrencilik bir ilkokul olan METI Handmade Okulu, bölgesel inşaat ve yerel malzemelere dayanır, ancak verimlilik ve yapısal bütünlük için yeni yaklaşımlar getirir. Bambu yapılarda yapılan iyileştirmeler ve bağlamalar sonucunda yapıya ikinci bir kat eklenmesi mümkün oldu. Nemin toprak duvarlara etkisini en aza indirmek için tuğla temeller kullanılmıştır. Tuğlalar yerel zanaatkarlar tarafından yapılırken, kalan inşaat işi mimarlar, öğretmenler, öğrenciler ve yerel halk tarafından ortak bir çabayla gerçekleştirildi.

Elektrikçiler için bir meslek okulu olan DESI, yalnızca güneş enerjisiyle çalıştığı için değil, aynı zamanda Bangladeş’te iç mekan su tesisatına sahip ilk çamurdan inşa edilmiş yapı olduğu için de ilgi çekicidir. METI projesinin bir uzantısı olarak, öğrendikleri becerilerin bölgede yeniden uygulanması umuduyla yerel öğrencilerin ve zanaatkarların hizmetlerine çağrıda bulundu. Çamur ve bambu başta olmak üzere yerel malzemeler kullanılırken, yığma temel ve nem geçirmezlik ile yapısal sağlamlık ve canlılık iyileştirildi. İnşaatta toprak, su ve pirinç samanını karıştırmak için ineklerin kullanılması dışında hiçbir makine kullanılmadı. Binada iki derslik, öğretim görevlileri için banyolu ve tuvaletli iki daire ve zemin katta tuvaletli ve lavabolu bir öğrenci banyosu bulunmaktadır. Normalde beton veya yığma yapılar gerektirdiğinden, çamur binalarda sıhhi tesisat eklemeleri alışılmadık bir durumdur.

Marakeş, Chwiter’deki Sürdürülebilir İnşaat Eğitim Merkezi yine yerel işçilik ve malzemelerden, bu durumda toprak, ahşap ve seramikten yararlanıyor. Proje, Fas ve ötesi için bir model olma potansiyeline sahip olarak görülmüştür.

Kuzey Bangladeş’te engelli insanlar için birleşik bir merkez ve tekstil stüdyosu olan Anandaloy Binası’nı tasarladı.

Ödüller

• METI Okulu için Ağa Han Mimarlık Ödülü (2007).[5][9]

• Marakeş’teki Eğitim Merkezi için Afrika ve Orta Doğu için Bronz,

• Bölgesel Holcim Ödülleri yarışması 2011.

• Sürdürülebilir Mimari için Küresel Ödül (2011).[10][11][12]

• Anandaloy Binası için Obel Ödülü.

Mimarlık, yaşamları iyileştirmek için bir araçtır.

Çalışmamın arkasındaki vizyon ve motivasyon, mimarlığı kültürel ve bireysel güveni güçlendirmek, yerel ekonomileri desteklemek ve ekolojik dengeyi desteklemek için bir araç olarak keşfetmek ve kullanmaktır.

Neşeli yaşam, yaratıcı ve aktif bir süreçtir ve toplumumuzun ve yapılı çevremizin sürdürülebilir gelişimiyle derinden ilgileniyorum.

Benim için sürdürülebilirlik, güzelliğin eşanlamlısıdır: tasarımı, yapısı, tekniği ve malzeme kullanımının yanı sıra konumu, çevresi, kullanıcısı ve sosyo-kültürel bağlamı ile uyumlu bir bina. Benim için sürdürülebilir ve estetik değerini tanımlayan şey bu.

Anna Heringer

HAYATI

Ekim 1977’de doğan Anna Heringer, Salzburg yakınlarındaki Avusturya-Bavyera sınırındaki küçük bir kasaba olan Laufen’de büyüdü. 19 yaşındayken neredeyse bir yıl Bangladeş’te yaşadı ve burada STK Dipshikha’dan sürdürülebilir kalkınma çalışmaları hakkında bilgi edinme şansı buldu. Ana ders, en başarılı geliştirme stratejisinin, dış sistemlere bağımlı olmak yerine mevcut, hazır kaynaklara güvenmek ve bundan en iyi şekilde yararlanmak olduğu deneyimiydi. Sekiz yıl sonra 2005 yılında bu felsefeyi mimarlık alanına aktarmaya çalıştı.

Anna Heringer için mimarlık, yaşamları iyileştirmek için bir araçtır. UNESCO Dünya Mimarisi, Bina Kültürleri ve Sürdürülebilir Kalkınma Kürsüsü’nün mimarı ve fahri profesörü olarak, doğal yapı malzemelerinin kullanımına odaklanıyor. 1997’den beri Bangladeş’te kalkınma işbirliğine aktif olarak katılmaktadır. Diploma çalışması olan Rudrapur’daki METI Okulu, 2005 yılında Eike Roswag ile işbirliği içinde gerçekleştirildi ve 2007’de Aga Khan Mimarlık Ödülü’nü kazandı. Asya, Afrika ve Avrupa’daki projeler. Martin Rauch ile birlikte ETH Zürih, UP Madrid, TU Münih ve GSD/Harvard dahil olmak üzere çeşitli üniversitelerde öğrettiği Clay Storming yöntemini geliştirdi.

Çok sayıda ödül aldı: Obel Ödülü 2020, Küresel Sürdürülebilir Mimarlık Ödülü, 2006 ve 2008’de AR Gelişen Mimarlık Ödülleri, Harvard GSD’de Loeb Bursu ve RIBA Uluslararası Bursu. Çalışmaları geniş çapta yayınlandı ve MoMA New York’ta, Londra’daki V&A Müzesi’nde ve diğer yerlerin yanı sıra Venedik Bienali’nde sergilendi. 2013 yılında Andres Lepik ve Hubert Klumpner ile birlikte, dünyanın dört bir yanından uygulayıcıların ve akademisyenlerin insancıl bir tasarım kültürü için kılavuz ilkelerin tanımlanmasına katkıda bulunduğu Laufenmanifesto’yu başlattı. 2017 yılında bir TED konuşması yapması için davet edildi.

METI okulu

Mimarlar: Anna Heringer, Eike Roswag    Tasarım/Konsept: Anna Heringer

Teknik Planlama: Eike Roswag

“Nihai sonuç (…), öğrenim için güzel, anlamlı ve insancıl ortak alanlar yaratan, dolayısıyla hizmet ettiği çocukların hayatlarını zenginleştiren bir bina oldu.” [Ağa Han Mimarlık Ödülü jürisi 10. Daire]

Rudrapur, dünyadaki en yoğun nüfuslu ülkenin kuzeyinde yer alır. Yoksulluk ve altyapı eksikliği, birçok insanı kırsal kesimden şehirlere sürüklüyor. Yerel STK Dipshikha, kalkınma programıyla yeni yollar izlemeye çalışıyor: amaç, kırsal nüfusa bakış açıları kazandırmak ve insanların köyün değerini tüm karmaşıklığıyla öğrenmelerine yardımcı olmaktır. Bunun bir kısmı, kimlik duygularını güçlendirmek amacıyla çocuklara özgüven ve bağımsızlık aşılayan özel bir okul konseptidir.

“Tasarım çözümü, yerel koşullar değişkenlik gösterdiğinden, İslam dünyasının diğer bölgelerinde tekrarlanamayabilir, ancak yeni tasarım çözümlerinin yerel bağlam ve inşaat yöntemlerine ilişkin derinlemesine bilgiden ortaya çıkmasına izin veren yaklaşım, açıkça bir Küresel olarak sürdürülebilir bina için taze ve umut verici bir model.” [Ağa Han Mimarlık Ödülü jürisi 10. Daire]

“Bir Bangladeşli olarak, üzerinde çalışacağımız pek çok ‘benzersiz’ materyal ve bağlamımız olduğunu görmek bizi gerçekten gururlandırıyor… ve sizin çalışmanız özellikle ilham vericiydi!!! yani önümüzdeki sonbahar… Sizinle çalışma fırsatı buluyorum.” [Zaqiul, mimarlık öğrencisi, Dhaka, Bangladeş]

“Gerçek inşaata başlamadan önce birlikte testler ve deneyler yapmak güzeldi, bu yüzden dili bilmesek de anlayabildik. Ve herkes birbirinden çok şey öğrendi. Sağlam duvarlar örmeyi, ölçü kullanmayı öğrendim. aletler ve yabancılar, en iyi karıştırma makinelerinin mandalar olduğunu öğrendiler.” [Suresh, toprak işçisi, Rudrapur, Bangladeş]

Sevgili Anna-Didimoni, merhaba, nasılsın? bu bina gibi. Çok rahat. Yazın çok soğuk, bu yüzden çok keyifli. Tamam, didimoni, sonraki haber…” [Poritosh, METI öğrencisi, Rudrapur, Bangladeş]

“Çoğu zaman, gelişmekte olan ülkelerdeki moderniteye yönelik özlemler, inşaat söz konusu olduğunda kötü ekonomik ve kültürel etkilere sahiptir.

Geleneksel malzemeler ve teknikler, pahalı ve bazen enerji açısından verimsiz malzeme ve ürünlerin ithalatı lehine terk edilir ve yalnızca daha gelişmiş ülkelerdeki üreticilere fayda sağlar. Sonuç, en kötü ihtimalle, uzun ömürlü olmayan ve bakımı zor olan yabancı binaların, biçimlerin ve malzemelerin dayatılması olabilir. Bunların tek değeri bir süreliğine yeni görünmek. Buna karşılık, bu neşeli proje, yoksul bir yerde. (…)” [Paul Finch, Architectural Review, Birleşik Krallık]

“Eğlenerek öğrenmek okulun felsefesidir – benim için en iyisi binayı okula gitmekten gerçekten mutlu olan neşeli çocuklarla dolu görmek. Bir şeyi özel yapan öncelikle mimarisi değil – insanlar: çalışan herkes tüm çabaları ve potansiyelleri ve içinde yaşayan herkes ile üzerinde ve alanı atmosferle dolduruyor.” [Anna Heringer]

Kaynak: www.anna-heringer.com

Çamur İşleri! Toprak Yapılar Üzerine Uygulamalı Çalıştay

 Haziran 2019’da Anna Heringer ve Martin Rauch, Harvard Üniversitesi Tasarım Enstitüsü’nden bir grup öğrenciyle 10 gün boyunca uygulamalı bir tasarım atölyesine liderlik etti.

“Binaların ve çevrelerin tasarımı ve inşasındaki çağdaş yenilikler, ağırlıklı olarak belirli bir modeli takip eder: yerel dünyanın ortasında var olmak için yüksek teknoloji ürünleri yapmak için sanayileşmiş ve ithal edilmiş malzemeler kullanılır.

“Binaların ve çevrelerin tasarımı ve inşasındaki çağdaş yenilikler, ağırlıklı olarak belirli bir modeli takip eder: yerel dünyanın ortasında var olmak için yüksek teknoloji ürünleri yapmak için sanayileşmiş ve ithal edilmiş malzemeler kullanılır.

“Binaların ve çevrelerin tasarımı ve inşasındaki çağdaş yenilikler, ağırlıklı olarak belirli bir modeli takip eder: yerel dünyanın ortasında var olmak için yüksek teknoloji ürünleri yapmak için sanayileşmiş ve ithal edilmiş malzemeler kullanılır.

Bununla birlikte, “çamurdan kulübe” nin günümüze kadar gelen atasözü imajı, daha geniş bir toprakla inşa etme algısına meydan okumaya devam ediyor. Keşiflerimiz, toprak yapının hem teknik hem de estetik niteliklerini keşfedecek.”

Kaynak: www.anna-heringer.com