Adam Mørk ile Mimari Fotoğrafçılık Üzerine…

Söyleşiyi yapan: Pygmalion Karatzas | 14. Haziran 2018

Harbin Opera Evi, Heilongjiang China, MAD Architects

Adam Mørk, Danimarka Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Fakültesinden mezun oldu ve mimarlık fotoğrafçılığını 2002 yılında tamamlamadan önce beş yıl boyunca mimar olarak çalıştı. Dissing + Weitling’de uygulayıcı bir mimar olarak, firmanın projelerini fotoğraflıyordu. Hans Dissing ve Arne Jacobsen rehberliğinde. Kendi stüdyosunu açtığından beri, 3XN, COBE, Henning Larsen, Behnisch gibi Avrupalı Mimarlar için fotoğraf çekiyor. Mimari arka planı, projelerin tüm yönlerine saygılı bir yaklaşım getiriyor – kompozisyon, materyaller, mekansal ilişkiler, insanların mimarlıkla etkileşimi, bağlam gibi; Fotoğraf ortamına olan takdiri, ışık ve çevre koşullarına titiz bir duyarlılık katarken, mimari tasarım sürecinin kendisini yansıtıyor. Farklı bir teknik uzmanlık ile, orta formatlardaki yavaş çekimsel fotoğraf çekimi tarzı ile DSLR’lerin hızlı editöryal tarzı arasında, hem çok yönlü hem de kültürel dokümantasyon açısından zengin bir sonuç veren bir serbest sonuç arasında serbestçe hareket ediyor. Çalışmaları uluslararası web’de düzenli olarak yer aldı ve mimarlık mesleğine yönelik daha derin takdirlerini sergileyen basılı yayınlar.

Pygmalion Karatzas: Bay Adam Mørk, çalışmalarınızın bir kısmını tartışmak ve arcspace’de bizimle birlikte çalışmak için davetiyeyi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz. Bize geçmişinizden bahseder misiniz ve mimari fotoğrafçılığa nasıl katılmaya başladınız?

Adam Mørk: Bu davet için çok teşekkür ederim – kurulduğundan beri arkeolojik alanı takip ettim ve mimarlığı ve en azından mimari fotoğrafçılığı anlatırken yaptığınız büyük çabayı takdir ediyorum. Ben eğitimle bir mimarım, Kopenhag’daki Royal Danish Academy’den mezun oldum ve mezun olduktan hemen sonra bir mimar olarak çalışmaya başladım, özellikle eski Arne Jacobsen ofisi Dissing + Weitling için yarışmalar yaptım. Fotoğraf için büyük bir gelenek olan bir ofisdi, Arne Jacobsen kendini fotoğrafladı, böylece Hans Dissing yaptı. Büyük Kuşak Köprüsü’nü ofis için kullanma şansım oldu ve Hans Dissing masamı geçtikten birkaç gün sonra, fotoğraf dolabının anahtarlarını masaya koyup “Şimdi sıra sizsiniz” sözleriyle masaya koydu. Bu anahtarlar, Hasselblad kameraları ve Arne Jacobsen’in eski Plaubel’le dolu bir kabinin yanı sıra birçok projeye fotoğraf çekme şansı yakaladı. 10 yılı aşkın yarışmalarla geçen bir yıldan sonra, çizimden uzak durmam gerekti, 6 aylık bir izin aldım ve asla geri dönmedim, ancak tam zamanlı fotoğraf çekmeye başladım.

Harbin Opera Evi, Heilongjiang China, MAD Architects

Pygmalion Karatzas: Genel fotoğraf vizyonunuzu ve yaklaşımınızı anlatabilir misiniz? Fotoğraf eğitimi ve becerileriniz yıllar içinde nasıl gelişti?

Adam Mørk: Fotoğrafçılığım bir başlangıç noktasından – yaratılan mekanlara saygı, bu alanlara giren ve şekillenen ışığa duyulan saygıdan ve uzayda ışığı dönüştürmek, dağıtmak ve aktarmak için kullanılan malzemeye saygı duymaktan kaynaklanıyor. Başka bir düzeyde, insanların mekânla nasıl kullandıkları ve etkileşim kurdukları için alan ve merakın kullanımına saygı. Son olarak, mimarlık yaratma sürecinin, projelerin başlangıcında birçok uykusuz gecenin, müşteriden mimarlara ve mühendislere ve projedeki inşaatçılara kadar tüm proje grubundan sonsuz toplantılar ve özveriler için derin bir saygı vardır. – bu beni çok alçakgönüllü kılar ve bu muazzam çaba sadece bir anlık görüntüden daha fazlasını hak eder. İyi bir çizim ya da modele kaç saat geçtiğini biliyorum – neden bitmiş projeye farklı davranıyorsunuz?

Bu zihniyetle, her bir projeye kendi haklarına yaklaşmaya çalışıyorum – bunun banal ve belki de çok basitleştirilmiş olduğunu biliyorum ama özünde, mimariyi oluştururken fotoğraf çekmek yerine kullandığımın aynısı. Klişeyi kullanarak tasvir etmeye çalıştığım mimarlıkla ilgili olarak arka plana adım atmayı seviyorum “projenin kendisi için konuşsun” uzak değildir – ama – metaforda kalıyorum, monologu konuşma, uygarlığı sürdürme ve birbirlerine bağırmaya başlama. Fotoğrafçı olarak hiç eğitim almadım. Tüm analog, ilk orta format ve daha sonra 4 × 5 ”geniş formatlı kameralar olduğunda başladım, her zaman insanları dahil etmeye çalıştım ve onların projeleriyle etkileşimi ve kullanımı, 4 × 5 ”ve dijitale geçiş, özellikle DSLR kullanırken çok daha kolay oldu. Son zamanlarda orta formatlı kameralarımı tekrar tekrar kullanmaya başladım, tüm yaklaşımı ve daha yavaş, daha düşünceli, bu taleplerin bana daha fazla hitap etmesini sağlayan daha yavaş, daha akılcı bir iş akışı, büyük formatlı analog kameraya geri dönmek gibi ama daha fazla özgürlükle deney için.

Experimentarium, Tuborg Havnevej Danimarka, CEBRA Architects

Pygmalion Karatzas:Fotoğraf çekmeden önce hangi yönlerden mimarlık okudu ve uyguladınız, fotoğraf çalışmalarınıza yardımcı oldu mu? Ve tersine, fotoğrafın mimarlık öğrencilerine eğitim ve işlerinde fayda sağlayabileceğini düşünüyor musunuz?

Adam Mørk: Mimarinin tüm temel anlayışı ve onun yaratılış süreci sadece bana yardımcı olmakla kalmadı, aynı zamanda bir fotoğrafçı olarak benim çalışmamın temelini oluşturdu – kendimi bir mimarlık fotoğrafçısı olmaktan ziyade bir kamera ile bir mimar olarak görüyorum. Daha önce hiç fotoğraf çekemediğim bir model olmadım, ilk fotoğraf makinemi mimarlık öğrencisi olarak aldım, böylece mimarlık ve fotoğrafçılık konusundaki bilgim ve ilgim her zaman aynı anda gelişti, bu yüzden ikisini ayıran zor bir zamanım var. Şüphesiz, fotoğrafçılık mimarlık öğrencilerine ve hatta mimarlarına işlerinde fayda sağlayabilir, belki de bitmiş imajı kendi başına değil, fakat daha çok imgeyi yaratma sürecini – ışığın şekilleri nasıl şekillendirdiğini ve alanı nasıl canlandırdığını gözlemleyerek – insanların mekanı nasıl etkilediğini ve kullandığını, neyin işe yaramadığını. Bunu bir binada daha çok zaman harcayarak tasarlayanlardan çok daha fazla zaman ayırdığım büyük bir ayrıcalık olarak görüyorum.

Maersk Tower, Kopenhag, Danimarka, C.F. Møller Architects

Pygmalion Karatzas:Mimar / tasarımcı ve fotoğrafçı arasındaki ilişki bu tür fotoğrafların kalbinde yer alıyor. Deneyimlerinizden böyle bir ilişkiyi denklemin her iki tarafında da başarılı kılan nedir?

Adam Mørk: Sanırım her şey dibe iniyor, işte yine bu kelime, birbirlerinin çalışmalarına saygı duyma ve birbirlerini dinleme yeteneği. Müşterilerimin birçoğunda uzun yıllar boyunca çalışmış olduğum için çok şanslıyım, bu yüzden birbirimizin işlerini net bir şekilde anlıyoruz ve istediğimi yapmaktan çok daha az özgürüm. Ama bu özgürlük aynı zamanda Sonuçların beklentileri. Öyleyse, hala, tüm sürecin hemen hemen her ödevin ne getireceği konusunda hala çok heyecanlıyım ve bir dereceye kadar endişeliyim. Başladığım zaman ilk müşterim için 3XN fotoğraf çekmeme rağmen, verilen herşeyi almıyorum ve her bir projeyi önceden tanımlanmış bir formülden değil, kendi hakları ile başlatmaya çalışıyorum – eğer çabucak sıkılırım. söyledi.

Mavi Gezegen Akvaryumu Kopenhag,Danimarka 3XN Architects

Pygmalion Karatzas:Bir projeye, müşteriyle iletişim kurmasından, fotoğraf çekimlerine, son görüntü seçimlerini düzenlemeye nasıl yaklaşıyorsunuz? Mimari fotoğrafçılığın çeşitli aşamalarındaki süreciniz hakkında biraz daha bilgi verin.

Adam Mørk: Bu, projeden projeye çok farklı olabilir, ancak kursu mimar, ether, ether, şantiyede veya ofislerinde çizimleri ve modelleri ile gezmeyi seviyorum – pin işaretleme bakış açıları veya belirli görüntüler için değil, bulmayı tercih ederim kendim, ancak mimariyi, hayallerini ve herhangi bir projeye yaklaşımları ile amacını tartışmak için. Bu genellikle projeye kendi yorumumu uyarladığım için portre yapmaya gidiyorum. Diğer zamanlarda sadece bir adres alın, boş bir zihninizle gelin ve sadece önümde verilen şeylerle yola çıkın. Bir gün boyunca ışığın değişmesi tüm yaklaşımımın en önemli yönüdür, genellikle ışık ile gölge arasındaki etkileşimin tam olarak istediğim gibi birkaç dakikam var – Ben binanın en iyi koreograflı dansı olarak iyi fotoğrafları görüyorum sahne ve gün ışığı, sadece ileriye ve geri dönmeye istekli olan partneriniz… Zamanın yönü, fotoğrafın kendisi için temel olan zamanın özel donumu, beni daima büyüledi. Farklı bakış açılarıyla çalışmayı seviyorum, aynı bakış açısına göre bir dizi örnek olarak, ışığın bir gün boyunca değişmesi veya hatta haftalar genellikle tek bir görüntüde gösterilmeyen projelerin yönlerini açığa çıkarır. Cephe, ışığa tepki verir, farklı ışık ve benzeri ile ilgili olarak farklı zamanlarda mekânı kullanan insanlar – bu beni çok ilgilendirir. Birçok proje için bunları kullanmadan fotoğraf çekmeyi hayal bile edemiyorum. Bunu yaparken, resimlerim genellikle zamanın bir sıkıştırması olacak, yani bitmiş görüntünün bir kolaj olacağı anlamına geliyor. kesin nokta, ama aynı zamanda değil, ama bir süre boyunca, bazen dakikalar hatta saat olabilir. Bunu uzaydaki uzamsal akışını ve özel kullanım ve etkileşimleri vurgulamak için yapıyorum. Bir projeyi sürekli bir dizi fotoğraf olarak fotoğraflamaktan hoşlanırsam, sadece bir fotoğrafın sadece kahraman çekimleri için bir av yerine bir sonraki hamleyi eline geçirmesi – dizide doğal olarak gelecektir ama umarım diğer bir diyalog içinde olur Görüntüler.

Wadden Sea Centre, Ribe Denmark, by Dorte Mandrup A/S Architects © Adam Mørk

Wadden Sea Centre, Ribe Denmark, by Dorte Mandrup A/S Architects © Adam Mørk

Pygmalion Karatzas:Fotoğrafik çalışmalarınızdaki bazı etkiler nelerdir ve yaklaşımınızı hangi yollardan etkilediler?

Adam Mørk: Her gün ışıkla çalışıyorum, böylece ışık, ışık ile çalışan sanatçılardan ilham alıyorum, ışığın tamamen kendi şekillerime göre başka şekil ve işlevler alması. James Carpenter, Steven Scott, Olafur Eliasson ve tüm zamanların favorisi James Turrell gibi sanatçılara hayranım. Turrell’ın hiçbir şeyden ziyade ışık yaratabildiği, şaşırtıcı olduğu – bir alanı manipüle edebileceği, sadece ışıkla daralabildiği / genişleyebildiği – bazı projelerin, çoğunlukla uzaydaki ve mekândaki değişikliği fotoğraflamak ve belgelemek imkansız olduğu için; Beynimizde tamamlayıcı bir renk etkisi olarak her şey olur, bunu bir fotoğrafçı olarak beğenirim, fotoğrafını çekemezsiniz… Roden Krater projesini ilk elden deneyimlemek için sabırsızlanıyorum. Bir mimari fotoğrafçı olarak, Düsseldorfer Photoschule’den ve onların yaklaşımından ilham almamak zor. Bana ilham veren bir fotoğrafçı Danimarkalı sanatçı Joakim Eskildsen’in ışığa olan duyarlılığı neredeyse çok dokunaklı, neredeyse çok romantik, ama öylesine akıllıca bir şekilde kullandı ki hikayeler beni çok korkutuyor ve bakarken çok alçakgönüllüydü. büyük izlerinde – resimler çevrimiçi olarak bunu iyi ifade etmiyor.

Harbin Opera House, Heilongjiang China, by MAD Architects © Adam Mørk

Pygmalion Karatzas:Hangi fotoğrafik dişli ve işlem sonrası iş akışı kullanıyorsunuz ve yaratıcı süreçteki rolleri hakkındaki düşünceleriniz neler?

Adam Mørk: Projenin niteliğine bağlı olarak farklı sistemler kullanıyorum. Canon DSLR’leri tilt / shit lenslerle kullanıyorum. Rodenstock lensleri ve Phase One 100mpx dijital sırtlı Alpa kameraları ve ayrıca yeni Hasselblad X1D sistemi. Canon’un kuvvetleri çok yönlülük, hız ve uygun bir noktaya kadar. İyi kaliteye sahip bir çok alanı kapsar – ama bu sadece bir araçtır. Kullanmaktan keyif aldığım kamera Alpa Max, teknik bir dijital kamera, eski 4 × 5 ”analog kameranın modern bir versiyonu, Alpa ile iş akışının doğası sizi yavaşlatıyor – genellikle iyi bir şekilde Sizi iki kez düşünmenizi sağlar ve kompozisyona daha kesin, özel bir şekilde bağlı kalmanızı sağlar – Bu, çok basitleştirilmiş, ancak Canon kullanırken; Alpa ile bir görüntü alıyorum; Bir görüntü oluşturuyorum. Alpa sistemi, eşsiz bir görüntü kalitesi ile ödüllendiriyor ve malzemeleri yeniden üretebiliyor ve güzel ışık tutabiliyor. Aynı zamanda, havadaki yüksek görüntüden değil, aynı zamanda farklı bir perspektiften belki 5-10m yükseklikten, havadaki görüntüler için bir drone kullanmaktan keyif alıyorum. İşlem sonrası iş akışımı oldukça basit ve düz bir şekilde ele alacağım – Işığın yakalanma anında ışığın en fazlasını yapmasını istiyorum. Görüntüdeki dikkat dağıtıcı unsurları, yangın alarmları veya diğer teknik bitler ve parçalar olarak, mekanın içinde bulunduğunuzda neredeyse hiç fark edilmez, ama 2 boyutlu ortamı önünüzde görür görmez, Haklarından çok daha fazla dikkat çeker.

Pygmalion Karatzas:Mimari fotoğrafçılıktaki daha geniş akımlarla ilgili kişisel bir tarz / yaklaşım meselesi hakkındaki düşüncelerinizi bize anlatabilir misiniz?

Adam Mørk: Bu günlerde pek çok iyi fotoğrafçı var, bu yüzden farklı bir stil sahibi olmak, dikkatinizi çekmek için bir avantaj olabilir. Gördüğüm gibi tehlike, kendi iyiliği için belirli bir stili zorluyorsanız, o zaman mimari fotoğrafçılığı konuşurken noktayı kaçırmak. Benim düşünceme göre, kişisel tarzınız mimarinin yolundan asla geçmemelidir – bu saygılı bir şekilde davranmalı, sadece altını çizmeli ve orada olanı çıkarmalı ve tarzınız / yaklaşımınız aracılığıyla bazen projeye fazladan bir şey eklemeyeceksiniz. Bir örnek, Walter Niedermayr’in SANAA’nın görüntüleri olduğunu ve resimlerinin mekânı neredeyse çözdüğünü ve bu sayede onu neredeyse tamamen yeni bir boyuta taşıdığını gösteriyor

Harbin Opera House, Heilongjiang China, by MAD Architects

Pygmalion Karatzas: Lumas Gallery’de mimari soyut serilerinden sınırlı sayıda baskı çıkarıyoruz. Sanatsal fotoğrafçılık hakkındaki düşünceleriniz ve mimari fotoğrafın kültürel değer olarak daha geniş değeri nedir?

Adam Mørk: Lumas Gallery’nin dizisi, başlangıçta sanat olarak tasarlanmadı, sanatçı Steven Scott’un “77” ışık-sanat enstalasyonu hakkında bir kitap için belge olarak başladı. Parça, 3XN, Kopenhag’daki Deloitte HQ tarafından bir ofis binasındaki beş katlı bir merdivenin altında. Konuyla ilgili olarak, konuyla doğası gereği, ışık masasında 4 × 5 ”slaytların ne kadar güçlü olduğu ortaya çıktı. Bu, birçok mimari proje veya sanat belgeselinden biraz farklıydı. Görüntülerin, ilk olarak belgelendikleri konuyla net bir ilişkisi vardı ama aniden konuşacak bir yaşamı vardı. Sanırım bu benim görevimden birinin bir tür sanat haline dönüştüğü tek durumdur. Mimari genellikle sınırlı ya da kısıtlı bir sanat formu olarak adlandırılır – bazı mimari projeler çok yakındır ya da hatta sanattır – ama genel olarak, bir şekilde sonucu belli bir dereceye kadar belirleyen pek çok durum vardır. Aynı şekilde, bence, mimari fotoğrafçılık için de geçerlidir. Mimarinin bir platform ya da jeneratör olduğu mimariyi, kullanım ve yaşamı yerine getirme, iletişim kurma ve bu nedenle de ticari kullanım için sadece güzel / gösterişli bir görüntü olarak değil, kültürel bir belge kadar önemli olan bir amacı vardır. . Söylemeye çalıştığım şey, mimariyi mimari bir belge olarak görüyorum. Çünkü mimariyi, ikisi arasındaki ortaklıkta varlık olarak görüyorum. Sanatsal fotoğrafçılık benim düşünceme göre, kendi başına daha “gerçek” bir kültürel varlıktır. Walter Niedermyr’in SANAA’nın mimarisine ait görüntüleri gibi, projeleri açıklamaya ya da tasvir etmeye çalışmazlar, ama bu, kendi alanıyla ilgili bir araştırmanın bir parçası olarak mekânın algılayışının bir parçasıdır ve bu onu çok ilginç ve ilham verici kılan şeydir.

Kaynak: Arcspace

Çeviri: Mimdap

Adam Mørk ile Mimari Fotoğrafçılık Üzerine…

One Comment

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et