RAFAEL MONEO - MİMDAP
Ana Sayfa Bağlantılar Biz Kimiz İletişim Mimar İş İlanları
ANA SAYFA
RAFAEL MONEO
Share 1 Mayıs 2021

Rafael Moneo İspanya’nın Tudela şehrinde 9 Mayıs 1937 tarihinde dünyaya geldi. ESTAM, Madrid Teknik Üniversitesi’nde mimarlık eğitim için çalışmaya başlayan Rafael Moneo, 1961 yılında mezun oldu. Ancak okuduğu dönemde 1958 ile 1961 yılları arasında Madrid’de mimar Francisco Javier Sáenz de Oíza’nın ofisinde çalıştı. Dünyanın dört bir tarafındaki birçok üniversitede ders veren ünlü mimar, 1985 ile 1990 yılları arasında Harvard Üniversitesi’ninde de dersler verdi.

 

 

 

 

 

Önde gelen restorasyon çalışmaları arasında Madrid’de yer alan Villahermosa Sarayı (Thyssen-Bornemisza Müzesi), Prado Müzesi, Roma Sanatı Ulusal Müzesi, Atocha Tren İstasyonu genişlemesi projeleri yer alır. Diğer tasarımları arasında Zaragoza’daki Diester Fabrikası, Majorca’daki Joan Miró Vakfı genel merkez binası ve Logroño’daki belediye binası tasarımı yer alır.

 

 

 

 

 

Rafael Moneo’nin ABD’de gerçekleştirdiği tasarımlar arasında Los Angeles’da yer alan Meryem Ana Katedrali, Massachusetts’de yer alan Wellesley Koleji’ne ait Davis Sanat Müzesi ve Houston’da yer alan Güzel Sanatlar Müzesi genişleme projesinin bir parçası olan Audrey Jones Beck binası ve Rhode Island’da yer alan Rhode Island Tasarım Okulu’na ait Chace Merkezi yer almaktadır.

 

 

1996 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü’nü kazanmıştır. 12 Kasım 2003’te ise RIBA Kraliyet Altın Madalya’sını kazandı.[2] Rafael Moneo, Ocak 2010 itibarıyla halen New York’ta yer alan Columbia Üniversitesi’nde ders vermektedir.

 

 

Kursaal Sarayı, San Sebastián, İspanya

 

 

 

 

 

Meryem Ana Katedrali, Los Angeles, ABD

 

 

 

Maternité Hastahanesi, Madrid, İspanya

 

 

Murcia Şehir Meydan Düzenlemesi, Murcia, İspanya

 

 

Atocha Tren İstasyonu genişlemesi, Madrid, İspanya

 

 

Ciencia Müzesi, Valladolid, İspanya

 

 

Villahermosa Sarayı, Madrid

 

 

Columbia Üniversitesi Northwest Köşe Binası / Davis Brody Bond + Rafael Moneo + Moneo Brock Studio

 

 

 

 

 

Prodo Müzesi Ek Binası, Madrit

 

 

 

Villahermosa Sarayı, Thyssen Bornemisza Müzesi

 

 

Madrid şehrin ana bulvarında Prado Müzesi yakınında bulunmaktadır. Bu alan, Prado ve Reina Sofia ulusal galerilerinin bulunduğu “sanat altın üçgen” olarak bilinir. Thyssen-Bornemisza bu müzelerin koleksiyonlarındaki tarihsel boşlukları doldurur: Prado İtalyan primitivleri ve İngiliz, Hollandalı ve Alman resmi üzerine çalışır, Reina Sofia empresyonistler, ekspresyonistler ve yirminci yüzyıl Avrupa ve Amerikan resimlerini barındırır.

 

 

1.600 tablo ile, İngiliz Kraliyet koleksiyonundan sonra dünyanın ikinci büyük özel koleksiyonudur. Müze 2013 yılında 945.000 ziyaretçi kabul etti.

 

 

 

 

Koleksiyon 1920’lerde Heinrich, Baron Thyssen-Bornemisza de Kászon tarafından özel bir koleksiyon olarak başlatıldı. Avrupa tablolarının Amerika’ya yönelmesine tepki olarak ve hareketi tersine çevirmek amacıyla başalayan süreç Heinrich’in oğlu Baron Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza (1921 – 2002) tarafından genişletildi.

 

 

Akrabalarının koleksiyonları da dahil olmak üzere eserlerin çoğunu topladı ve çok sayıda yeni eser almaya devam etti.

 

 

 

Koleksiyon başlangıçta Münih’te Neue Pinakothek’de, ardından aile için tasarlanan 20 odalı Lugano’daki eve taşındı. 1988 yılında Baron, İngiliz Mimarlar James Stirling ve Michael Wilford tarafından tasarlanan başka ek bir yapı için talepte bulundu, ancak plan Lugano şehir meclisi tarafından reddedildi.

 

 

 

1985 yılında, Baron Carmen Tita Cervera ile evlendi. Cervera’nın etkisi ile Baron, Prado yanında bulunan bir binada İspanya koleksiyonunun çekirdeğini konumlandırma kararı aldı. Thyssen-Bornemisza Müzesi resmen 1992’de, 715 sanat eseri ile açıldı. Bir yıl sonra, İspanyol hükümeti müze için 775 eser satın aldı. Müze açıldıktan sonra, bayan Cervera kendi koleksiyonunu başlattı ve 11 yıl boyunca biriktirdiği 429 eseri 1999 yılında müzeye bağışladı.

 

 

İKİ ROMAN MÜZESİ

 

 

 

Rafael Moneo bir zamanlar binaların hayatına dair şöyle yazmış: ′′ değişim, sürekli müdahale, kaderdir, beğensen de beğenmesen de mimarinin “. Zaten inşa edilmiş bir bina, Romanlılar döneminde işgal edilmiş bir yer üzerine inşa etmek İberya Yarımadası, Moneo ‘ nun Mérida ‘ daki Ulusal Roman Sanat Müzesi ve Roma Tiyatrosu Müzesi ‘ nin (2000-2008) projelerini yürütürken Moneo ‘ ya verilen meydan okumaydı.

 

 

 

İlk proje Arkeologların bulmayı beklediği her şeyin aslında bulunduğu bir şehir bloğunda yapılan arkeolojik kazılardı: Su kemerleri, Roma evlerinin peristilleri, Rönesans avlularının temelleri, sarnıçlar ve hatta ilkel bir Hıristiyan kilisesinin vestiyeleri -, ikinci projenin de bulunduğu yer tarihi merkezde bazı evlerin yıkımında yapılan keşiflerde, şans eseri romanlaşmanın değerli bir tanıklığı keşfedildi – Ağustos ‘ un saltanatı sırasında inşa edilmiş, yaklaşık 7000 seyirci kalabilecek kapasiteye sahip bir tiyatro.

 

 

 

Her iki projede de Rafael Moneo geçmişi günümüze bağlıyor, aralarında bağlantılar ve çakışmalar kuruyor, sonunda tarihin bir mimarlık projesinde oynayabileceği enstrümantal rolü, özellikle de çağdaş üretim bağlamında gösterisini yapıyor.

 

 

 

Thyssen Bornemisza Museum Koleksiyonu

 

 

 

Thyssen-Bornemisza Koleksiyonu Vakfı, 1988 yılında oluşturulan bir kamu vakfıdır. Müzenin yönetimi, çalışmalarının korunması, araştırmaların yapılması, kamu sergilerinin düzenlenmesi ve İspanyol Devleti tarafından kazanılan sanat eserlerinin tanıtımından sorumludur. 1993’ten bu yana, İspanya Devletine uzun vadeli borç veren ve Villahermosa Sarayı’nın genişlemesi için Carmen Thyssen-Bornemisza Koleksiyonu’ndan sorumlu olmuştur.

 

 

 

 

Koleksiyonun arkasındaki ana itici güçler Baron Heinrich ve oğlu Baron Hans Heinrich olsa da, August Thyssen’den de (1842-1926) bahsetmek gerekir. Ağustos 1910’da heykeltıraş Auguste Rodin’i bir heykel koleksiyonuna başlamak için yedi mermer figürü oluşturmak üzere görevlendiren çok başarılı bir sanayiciydi. Ne yazık ki, Birinci Dünya Savaşı’nın patlak vermesi bu projeyi kesintiye uğrattı. Ağustos 1926’da öldü ve Rodin heykelleri seti Almanya’ya yerleşmiş olan bir ailenin koleksiyonuna geçti. Sadece 1956’da bu heykeller Baron Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza tarafından geri alındı ve koleksiyonuna eklendi. Bugün, dördü Carmen Thyssen Koleksiyonunun bir parçası. Müzenin giriş salonunda Tintoretto tarafından El Paraíso’nun her iki yanında duran konuklar, her gün ziyaretçileri ağırlamaktadır.

 

 

 

 

 

16. yüzyıldan itibaren barok döneme ait ve Titian’ın “Vahşi Doğada Aziz Jerome”, Mattia Preti’nin rahatsız edici “A Konseri” ve Caravaggio’nun görkemli Alexandria Saint Catherine of Alexandria ’gibi muhteşem tabloları vardır. Ayrıca El Greco, Rubens, Guercino, Tintoretto ve Jusepe Ribera ve Bernini’nin ‘Saint Sebastian’ eseri gibi çalışmalar vardır.

 

 

Birinci kat, 17. yüzyıl Hollandalı tablolarının bulunduğu birkaç oda ile başlamaktadır. Ardından Caspar David Friedrich’in “Paskalya Sabahı” gibi parçalarla müzenin en zengin kısmı; Asensio Juliá’nın bir Goya portresi; Empresyonistler (Monet, Manet, Renoir, Cézanne, Degas dansçıları, iki güzel ve az bilinen van Gogh) gelir. Ayrıca, Constable’ın 1824 tarihli ‘The Lock’ tablosu dikkatli bir şekilde düzenlenmiş ve sergilenmektedir.

 

 

Kaynak: İstanbul Sanatevi

 

 

 

Villahermosa Sarayı

 

 

Thyssen-Bornemisza Koleksiyonu’nu barındıracak müze olacak olan Villahermosa Sarayı’nın yenilenmesi Ocak 1990’da başladı. Zorluk, daha önce Banca López Quesada’nın ofisleri olan sarayı bir binaya uyarlamaktı. bir galeride gerekli olan tüm doğru koşullara (aydınlatma, güvenlik, kamusal alanlar vb.) ve hizmetlere sahip. Proje iddialı bir projeydi ve mimar Rafael Moneo tarafından yönetildi.

 

 

 

 

Carrera de San Jeronimo’ya giden ana giriş, Calle Zorrilla’daki bahçeye taşındı, böylece bir zamanlar kuzey cephesi olanı restore ederek müzeye daha az meşgul bir giriş sağlandı. Şimdi kuzey cephesi yeni yapının merkez noktasıydı. Bu önemli değişiklik, müzenin eski tabloların bulunduğu üst katının doğal gün ışığından yararlanmasını sağladı. Koleksiyonun geri kalanının bulunduğu diğer iki kat, Paseo del Prado’ya bakıyor. Odaların oranları, özenle tasarlanmış zeminler, kalın duvarlar ve zarif sıva, sarayın orijinal mimarisine olabildiğince benziyor.

 

 

 

Müze genişletme projesi

 

 

 

 

Esquina del Palacio de Villahermosa con la ampliación del Museo Thyssen-Bornemisza desde el jardín
Birkaç yıl sonra müze, Carmen Thyssen-Bornemisza Koleksiyonu’nu sergilemek için bir alan yaratmak üzere genişletildi. Villahermosa Sarayı’na bitişik iki gayrimenkulün satın alınması, sergi alanını% 50 artırarak, kalıcı koleksiyonla ilgili tüm mekan ve programların iyileştirilmesine olanak sağladı.

 

 

 

 

 

Projeyi yöneten mimarlar ekibi Manuel Baquero, Robert Brufau ve BOPBAA mimarlık stüdyosuydu. Buradaki fikir, iki ayrı binayı, eski ve yeni binayı tek bir alanda birleştirmekti, böylece birlikte etkinliklere ve turlara ev sahipliği yapabilirlerdi. Bunu başarmak için, Villahermosa Sarayı’nın bitişiğindeki binalar, yalnızca arka galerileri ve cepheleri koruyarak kısmen yıkıldı. Cepheler bölgeyle uyumlu kaldı, ancak yeni boşaltılan parselin üzerine başka bir sergi alanı olarak kullanılmak üzere modern bir bina inşa edildi. Sonuç, ana sergi alanı olan Villahermosa Sarayı’na bağlı, çoğunlukla ofisler ve dahili hizmetler için kullanılan L şeklinde bir bina oldu.

 

 

Kaynak: https://www.museothyssen.org/

 

 

Rafael Moneo İçin…

 

 

 

 

Ulusal Roma Sanatı Müzesi. Resim © Flickr kullanıcısı pictfactory CC BY 2.0 altında lisanslanmıştır

 

 

Yazan: Rory Stott

 

 

Pritzker Ödülü’nü alan ilk İspanyol mimar olan Rafael Moneo (9 Mayıs 1937 doğumlu), yine de modernist stillere bağlı kalan son derece bağlamsal binalarıyla tanınır. Tasarımları, “zamansızlık” ın zor niteliğine ulaştığı için düzenli olarak itibar görmektedir; Robert Campbell’ın Pritzker Ödülü için Moneo hakkındaki makalesinde yazdığı gibi, “bir Moneo binası öncüllerini hatırlayarak zamanın farkındalığını yaratır. Daha sonra bu hafızayı çağdaş dünyadaki misyonuna karşı katmanlar.”

 

 

 

 

 

 

Moneo gençken felsefeye ve resme mimariden daha çok ilgi duyuyordu, ancak sonunda mimarlık alanında kariyer yapmasına yol açan, endüstriyel bir tasarımcı olan babasının etkisiydi. 1961’de Madrid Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nden mezun olduktan sonra Madrid’e dönmeden önce Jørn Utzon ve Alvar Aalto ile çalışmak üzere Avrupa’yı dolaştı. Kısa bir süre sonra Moneo, bir mimar olarak gelişiminde “temel” olduğunu düşündüğü Roma’daki İspanyol Akademisi ile bir burs kapsamında Roma’da iki yıl geçirdi.

 

 

 

Melekler Meryem Ana Katedrali, Los Angeles. Resim © Flickr kullanıcısı cwsteeds CC BY 2.0 altında lisanslanmıştır

 

 

Madrid’e döndükten sonra, Moneo mimarlık çevrelerinde oldukça aktif hale geldi, Madrid Üniversitesi’nde öğretim görevini üstlendi ve aktif İspanyol mimarların yanı sıra Aldo Rossi, Álvaro Siza ve Peter Eisenman. 1968’de yazılarının çoğunun yayınlandığı Arquitectura Bis dergisini kurdu.

 

 

Ulusal Roma Sanatı Müzesi. Resim © Flickr kullanıcısı pictfactory CC BY 2.0 altında lisanslanmıştır

 

 

1996 Pritzker Ödülü’nün yanı sıra Moneo, 2003 RIBA Altın Madalyası ve 2012 Prensi Asturias Ödülü’ne de layık görüldü. Önemli yapılarından bazıları Ulusal Roma Sanatı Müzesi ve İspanya’daki Auditoria Grans D’Europa, Los Angeles’taki Melekler Meryem Ana Katedrali ve Massachusetts’teki Davis Sanat Müzesi’dir.

 

 

L’Auditori elçileri Grans D’Europa. Görsel © Flickr kullanıcısı Francesc_2000, CC BY 2.0 altında lisanslıdır

 

 

 

 

Kaynak: Arch Daily

5 Yorum
  1. Böyle kültürleri harmanlamış bir eğitimci kaldı mı artık? Tabi bir yandan da aslında büyük tasarımcı. Hem eski hem yeni böyle harmanlanır diyorum.

    Orhan Naci Bozkurt | 5 Mayıs 2021

  2. Mimarlığa titizlikle yaklaşanların hali var bir kere hocada, sonra çok iyi işleri olmuş. Çok iyi bir eğitimci olduğu ise muhakak.

    bahri turmak | 6 Mayıs 2021

  3. Saygı ve önem kazanmayı bu denli haketmiş olan bir şahsiyet. Mimarlık eğitiminin pirlerinden. Aynı zamanda tasarımcı ve hayata geçmiş projeleriyle damga vurmuş yaşayan efsanelerden.

    sonay okyay | 13 Mayıs 2021

  4. Modern dili bu kadar iyi özümsemiş ve bu şekilde tarihi de değerlendiren en önemli kalemlerden biri. Bence otorite. Bütün müzeleri tam bir mimarlık öğretisi.

    Adil Sarıpınar | 18 Mayıs 2021

  5. ustaların ustası bir başka mimarlık

    Anonim | 1 Haziran 2021


Yorum yazmak için


  Avustralya’nın Melbourne kentindeki Penleigh ve Essendon Gramer Okulu’ndaki (PEGS) Müzik Merkezi, McBride Charles Ryan’ın (MCR) PEGS Kampüsleri genelindeki bir dizi girişiminin bir parçasıdır. 

Copyright © 2024 All Rights Reserved | Mimdap.org